I nabokommunen Etne har det storma rundt spørsmålet om nye måtar å handtere maten til eldre på. Storkommunen Bergen reverserer delvis tilbake til tradisjonelle kjøkken der ein serverer nykokt mat rett frå panna. Det skjedde etter ei brukarundersøking i byen mellom dei sju fjell.
Få protestar
Men i Ølen er det ingen synlege protestar mot den nye metoden å handtere mat på der middagen blir kokt, kjøla ned og servert opp til fleire dagar seinare i oppvarma tilstand.
På onsdag skal politikarane ta stilling til forslaget frå rådmann Helge Thorheim om å innføre kok-kjøl-middag til eldre som får middag ved Ølen omsorgsenter og Vindafjordtunet. I forslaget skal Vindafjordtunet ha produksjonskjøkkenet, medan det ordinære kjøkkenet i Ølen blir lagt ned. Men maten skal varmast opp igjen ved mottakskjøkkenet i Ølen.
Då saka var oppe i Fellesnemnda for den nye kommunen i fjor sommar, var det få motførestillingar mot å gå over til kok-kjøl. Eldreråda i dei gamle kommunane hadde ingen store innvendingar mot at det blir servert mat som er laga på eitt tidspunkt og varma opp igjen på eit anna.
Omdiskutert matkvalitet
— Eg kan ikkje forstå anna enn det må bli debatt i formannskapet om dette. Det er eit heitt tema andre stader. Matkvaliteten er omdiskutert og det må vi i alle fall vurdere opp mot kor mykje vi sparar, seier Marit Aga Hustveit som representerer Ap i formannskapet.
Ho har registrert at indslaget som einaste representant frå Vestlandet. Sidan då har treninga vore meir strukturert enn elles. Det viktigaste er likevel at øktene gjev glede, elles går det ikkje.
— Du får ikkje ein hund til å prestere i konkurransar viss ikkje han har det kjekt. På ein måte blir dette motstridande å halde på med, fordi me trenar på vanskelege ting, samstundes som hunden skal ha det moro, seier Selsaas.
Må ha det kjekt
Åtte år gamle Loppa har dei siste fire åra trena lydnad saman med eigaren sin. Dei øver for det meste heime på garden i Stokkadalen, men dei får også nytte fotballbanen i Nedre Vats. Selsaas har halde på med sporten i 20 år.
— Ei venninne frå Austlandet heldt på med dette, og eg syntest det var fantastisk det ho fekk til.
Selsaas fekk sjølv lyst til å prøve, og ho byrja å trene då ho fekk seg hund. Sidan har ho berre blitt betre og betre. Under Europameisterskapen denne helga er det tredje gong ho går for landslaget. Ho har likevel fem internasjonale meisterskap bak seg som medlem i landslagstroppen. Under EM i Torino i fjor blei ho nummer sju, og ho låg ei stund an til å vinne heile meisterskapen. Det gjer at ho ser med ekstra spenning fram mot helga.
— Me kan komme heilt i toppen viss me har ein god dag. Men det er mykje som skal klaffe for at det skal gå bra, slår ho fast.
Forbetrar kvarandre
— Eg prøver å strukturere treninga meir før konkurranse. Me har finpussa på ein del element, men me legg det vekk no og har det heller berre kjekt. Dei siste dagane før avreise er det berre fart og motivasjon me trenar på, held ho fram.
Selsaas har likevel ikkje kunna tenkje berre på EM den siste tida. Me treff henne dagen etter at ho har hatt eksamen i spesialpedagogikk. Faget meiner ho har ein viss overføringsverdi til sporten.
— Det med åtferdspsykologi kan overførast. Det er artig å sjå slike samanhengar, slår ho fast.
Lokalt er ho aktiv i Vindafjord, Ølen og Etne Hundeklubb. Ho trenar mykje med Synnøve Matre frå Sandeid, som også er i landslagstroppen.
— Me har eit veldig godt miljø i klubben. Me er kritiske til kvarandre på ein positiv måte, og me prøver heile tida å gjere kvarandre betre.
Medan dei er sju som kjem med på landslaget, er dei 15 i landslagstroppen.
Er med på gjeting
Loppa har dei evnene som er viktige for å bli ein god hund i sporten: Ho er livleg, glad og ho har arbeidsglede.
— Det er dei sosiale evnene, i tillegg til jaktdrivet, som er viktigast, seier Selsaas, og legg til at ho nok snart må byrje å sjå etter ein arvtakar etter Loppa.
Border collien er også med på å gjete sauer heime på garden i Stokkadalen.
— Det er viktig at denne rasen får jobbe med noko anna. Då blir me i tillegg betre kjende med hundane, meiner Selsaas.
Ho har også vore borti oppdrett, og ho har jobba med lavinehund og jakthund, men det er lydnadssporten som ligg hjarta hennar nærast.
— Denne sporten er enkel å halde på med når du har små ungar. Og det er ein fin måte å komme seg ut på.
Selsaas slår dessutan fast at ho aldri blir utlært. Det er heile tida nye ting å forstå, og det er ei utfordring ho likar.